چند وقتیست میخواهم مطلبی را بنویسم . با خودم کلنجار میروم که بنویسم یا نه !
قصدم تخریب کسی نیست . امیدوارم غیبت هم نباشد !
فکر میکنم گفتنش بهتر از نگفتنش باشد .

فکر کنم از وقتی که بزرگترین مسجد محل ما را برای باز سازی تخریب کرده اند حدود یک سال و نیم - شاید هم دو سال - میگذرد.
پس از کلی بحث و دوندگی و  . .. بالاخره ماه رمضان امسال مسجد آماده بهره برداری بود . طبقه گفته کسانی که آنجا کار میکردند " مسجد برای اقامه نماز آماده بود "
گفتند که آقای قالیباف برای افتتاح مسجد در آغاز ماه مبارک رمضان به محل ما می آید . اما ایشان نیامدن - حالا به هر دلیلی - تاریخ افتتاح به میلاد امام حسن مجتبی (ع) افتاد و باز هم نشد !
مردم محل هم با ذوق و شوق آماده بهره برداری از مسجد محل شان و بر گزاری نماز در آنجا بودند . که گفتند افتتاح باشد برای عید فطر !!! یعنی مردم این ماه رمضان را هم از نماز خواندن در این مسجد محروم هستند .

عید فطر هم آمد و قالیباف نیامد !!!!
باز هم چند تاریخ دیگر برای افتتاح مشخص شد و اما مسجد همچنان منتظر  . . ..

ماجرا همین طور ادامه داشت که گویا یکی از جوانان محل در نماز جمعه آقای عبداللهی - یکی از مشاوران یا معاونان شهردار تهران را میبیند و ماجرا را به او می گوید . و ایشان هم با تماس با شهردار منطقه دستور اقامه نماز در مسجد بدون افتتاح آقای قالیباف را میدهند و از روز بعد نماز در این مسجد اقامه می شود .
خدا را شکر .

اما باید دید که چرا مسجد و نماز گزاران آن که فکر میکنم بالغ بر پانصد نفر باشند  باید منتظر یک قیچی و ربان باشند ؟؟
مقصر کیست ؟؟ شهردار منطقه یا  . . . .

بحمدلله نماز جماعت در این مسجد اقامه شد . اما کاش دیگر در هیچ جای ایران اسلامی شاهد چنین ماجرایی نباشیم .